W sprawach rozwodowych osoby uzależnione od alkoholu, w ramach podejmowanej przez siebie obrony, w zakresie ustalenia winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego powołują się na pojawiające się w tzw. piśmiennictwie stanowisko, według którego, małżonek alkoholik nie może zostać uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, jeżeli drugi z małżonków nie wykaże, że pomagał uzależnionemu małżonkowi wyjść z nałogu.
To wszystko oczywiście w ramach cyklu „Prosto z wokandy”.
Pożycie małżeńskie stron układało się dobrze do lipca 1993 r.
Od tego czasu pozwany spożywając często alkohol wywoływał awantury w dzień i w nocy. Wyzywał wulgarnymi słowami żonę i dzieci, bił żonę, a kiedy w jej obronie stanęła małoletnia wówczas córka, pozwany pobił ją również.
Na skutek awantur wywoływanych przez pozwanego w stanie nietrzeźwym małoletnie dzieci stron stały się znerwicowane, nie miały warunków do odrabiania lekcji, wielokrotnie nie mogły spokojnie przesypiać nocy.
Za znęcanie się fizyczne i moralne nad członkami rodziny pozwany został skazany na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a nie wypełniając obowiązku powstrzymywania się od spożywania alkoholu i zapewnienia rodzinie spokoju oraz bezpieczeństwa, doprowadził do zarządzenia wykonania tej kary.
Rozkład pożycia małżeńskiego stron jest trwały i zupełny zawiniony wyłącznie przez pozwanego. Powódce nie można przypisać winy, albowiem wychowywała ona pięcioro dzieci z których czworo jest jeszcze małoletnimi i niczym nie przyczyniła się do powstania nieporozumień między stronami.
Ze względu na rażąco naganne zachowanie się pozwanego wobec żony i dzieci spełnione zostały przesłanki do orzeczenia jego eksmisji.
Powyżej opisane rozstrzygnięcie zapadło w wyroku zaocznym.
Pozwany złożył jednak sprzeciw od wyroku zaocznego, na skutek którego doszło do zmiany wyroku w zakresie winy ustalając, że winę w rozkładzie małżeństwa ponoszą oboje małżonkowie.
Dlaczego?
Mąż, bo pił.
Żona, bo nie pomagał mu z tego pijaństwa wyjść!
Na szczęście powódka złożyła od tego wyroku apelacje, która ponowie dokonała zmiany wyroku, w którym ustaliła brak winy powódki, a wyłączną winą w rozkładzie pożycia obciążyła pozwanego.
Sprawa się jednak jeszcze nie skończyła. Pozwany, który nie mógł się pogodzić z tym, że jego pijaństwo może stanowić o wyłącznej winie w rozkładzie pożycia, wniósł kasację do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy ostatecznie stwierdził, że:
„Skarżący trafnie zauważył, powołując się nawet na piśmiennictwo, że – przy uzależnieniu od alkoholu – ważną rolę w dochodzeniu do trzeźwego życia odgrywa pomoc osób najbliższych alkoholika – w tym przypadku żony.
Rzecz jednak w tym, że ze względu na drastyczność zachowywania się pozwanego, nie można wymagać od powódki – w płaszczyźnie prawa – dalszego życia z pozwanym, bo sprzeciwia się temu dobro rodziny, a w niej szczególnie dobro małoletnich dzieci stron”
(Wyrok SN I CKN 438/00)
Warto jeszcze na koniec dodać tezę z piśmiennictwa:
,,Nałogowe pijaństwo jest elementem rozsadzającym rodzinę. Pijak wykazuje zmniejszone zainteresowanie losami rodziny przez siebie założonej. Wydając pieniądze na alkohol, pozbawia rodzinę środków pieniężnych niezbędnych do normalnej egzystencji. Objawami wtórnymi alkoholizmu są: awantury, agresja, zdrada małżeńska itp.” (Z. Krzemiński, Rozwód. Komentarz do przepisów. Orzecznictwo. Piśmiennicwo. s.30).
