Kontynuując cykl wpisów „Prosto z wokandy” dzisiaj chciałem zaprezentować Wam tzw. linię orzeczniczą, która traktuje o przemocy w rodzinie. Poznanie jej pozwala nam jednocześnie zrozumieć jakie zachowania można nazwać zachowaniami przemocowymi.
Groźba a rozwód
Przy ocenie, czy groźba rzucona przez jednego małżonka pod adresem drugiego małżonka mogła wpłynąć na rozkład pożycia stron, należy mieć na względzie nie tylko to, czy drugi małżonek mógł poczuć się tą groźbą zagrożony, lecz przede wszystkim to, czy użycie groźby może świadczyć o wrogim nastawieniu i jakie reakcje może wywołać u drugiego małżonka. (C 735/50, NP 1951, nr 12, s. 44)
Jeżeli mąż dopuszcza się wobec żony rękoczynów i używa gróźb karalnych, to jej wyprowadzenie się z domu nie może być uznane za przyczynę rozkładu pożycia. (I ACa 2184/04).
Przemoc psychiczna a rozwód
Poniżanie przez męża godności osobistej żony, polegające na odmawianiu jej równego poziomu życia, póki nie pracowała zarobkowo oraz na szykanowaniu jej, gdy podjęła pracę, winno być uważane za ważną przyczynę powstania rozkładu pożycia małżeńskiego z winy męża. (II C 2911/52, PiP 1954, z. 1, s. 180).
Przemoc fizyczna a rozwód
Fakt ciężkiego pobicia powoda przez pozwaną uznany być musi za ważny powód rozkładu pożycia małżeńskiego stron zawiniony przez pozwaną. (C 262/50, PiP 1951, z. 8-9, s. 425).
Reakcja pozwanego polegająca na urządzaniu gorszących awantur, biciu powódki i obrzucaniu jej najbardziej wulgarnymi wyzwiskami, kwalifikuje się bez wątpienia jako tego rodzaju zawinione postępowanie. (C 275/52 OSNCK 1953/3/72)
Zniewaga słowna, jak również uderzenie w twarz są okolicznościami które mogą być główną przyczyną lub współprzyczyną rozpadu związku małżeńskiego. (C 262/50)
